عيد نخل ورود مظفرانه عیسی مسیح به اورشلیم برهمه شماعزیزان مبارك باد

عيد نخل ورود مظفرانه عیسی مسیح به اورشلیم برهمه شماعزیزان مبارك باد .
“شاخه‌های نخل در دست به پیشباز او رفتند. آنان فریادکنان می‌گفتند: «هوشیعانا! مبارک است آن که به نام خداوند می‌آید، مبارک است پادشاه اسرائیل!»”
عيد نخل...
يكشنبه ( ٩ آپريل ٢٠١٧ برابر با بيستم فروردين ١٣٩٦٦ ) عيد نخل است.
قرائتها ( لوقا ١٩: ٢٨-٤٨ ؛ مزمور ٢٢ : ٧-٨ و ١٦-١٩و ٢٢-٢٣ ؛ فيليپيان ٢: ٦-١١ ؛ لوقا ٢٢ :١٤ تا ٢٣ : ٥٦)
آيات ذكر شده در انجيل در مورد ورود مظفرانه عيسى مسيح به اورشليم صحبت مى كند كه عيد نخل ناميده مي شود.
و نشان ميدهد كه عيسى در حاليكه پيشاپيش همه در حال حركت هست، عده زيادى از مردم نيز او را دنبال مى كنند.
شايد سؤال مهمى كه از خودمان مى تونيم بپرسيم اين باشد كه به چه دليل اين جمعيت در چند روز آينده تغيير عقيده ميدهند و خواهد گفت :... "مصلوبش كن" "مصلوبش كن".
قبل از هر چيز بايد بگويم كه عيسى با تعليمات، زندگي و معجزاتش اميد تازه اى را در قلب همه بوجود آورده بود. مردم با ديدن او مى گفتند كه داوود نوين يا مسيح موعود اينجاست.
مردم مطمئن بودند كه خدا در شخص عيسى، به ملاقات قومش آمده است.
اما مردم يك عقيده خاصى نسبت به مسيح داشتند.
آنها فكر مى كردند كه مسيح با آمدنش يهوديان را از دست روميان نجات خواهد داد.
يعنى به يك مسيح سياسى ايمان داشتند.
در صورتي كه عيسى بجاي اسب سوار بر كره الاغ مطابق كتاب زكريا وارد اورشليم مي شود كه مظهر پادشاهي است كه صلح آورده و نه جنگ.
در ضمن عيسى در طى اين چند روز نشان ميدهد كه پادشاهى هست كه كرسى او صليب خواهد بود.
يعنى عيسى راه خادم رنجديده رو دنبال خواهد كرد.
دقيقاً به خاطر همين موضوع عده زيادى از او نااميد خواهند شد و كار تا جايى پيش خواهد رفت كه حتى شاگردانش هم به او خيانت خواهند كرد.
به خاطر همين موضوع عيد امروز ما رو در برابر يه سؤال مهم قرار ميدهد : آيا ما مى خواهيم با عيسى باشيم؟
يعني مى خواهيم مثل چند نفری باشيم كه از دور عيسى را تا صليب همراهى خواهند كرد،
يا مثل شاگرداني كه او رو ترك خواهند كرد؟
عيسى در طى اين هفته وجودش رو به ما تقديم مى كند. يعنى بهترين و ارزشمندترين چيزى كه دارد.
همچنان انتظار دارد تا ما نيز زندگيمان را در دستانش بگذاريم.
به قول پدران كليسا به جاى اين كه نخلها و پيراهنهاى خودمون رو زير پاى او بياندازيم ....
بايد وجود خودمون را در مقابل پاهاى عيسى قرار دهيم. يعنى وجودمون رو تقديمش كنيم.