به بهانه روز جهانی پناهندگان؛ آوارگان و پناهندگان آسیب‌پذیرتر از همیشه
طبق آمار منتشر شده از سوی این نهاد بین‌المللی بیش از ۵۰ میلیون جمعیت انسانی تا پایان سال ۲۰۱۳ وادار به ترک محل زندگی‌شان شدهاند؛ رقمی که طی بیست سال اخیر بی‌سابقه بوده و بعد از جنگ جهانی دوم به بالاترین میزان خود رسیده است. این آمار شش میلیون بیشتر از میزان آوارگان و پناهندگان تا پایان سال ۲۰۱۲ میلادی است.
یکی از دلایل اصلی بحران پناهندگی، وضعیت کشور سوریه و ناآرامی‌های در جریان جمهوری افریقای مرکزی و جنوب سودان است که صدها هزار انسان را وادار به جلای سرزمین کرده است. آمار دیگری بیانگر وجود بیش از ۱۵ میلیون و چهارصد هزار پناهنده، ۹۳۷ هزار جویای پناهندگی و بیش از ۲۸ میلیون و ۸۰۰ هزار جمعیتی است که در کشور خودشان مجبور به ترک مکان شدهاند. جنگ داخلی سوریه به تنهایی ۹ میلیون آواره بر جای گذاشته است و نزدیک به سه میلیون نفر از این کشور فرار کرده‌اند و شش میلیون در داخل سوریه بی خانمان شدهاند. بزرگترین مأمن پناهندگان پاکستان، ایران و لبنان است که وضعیت ثبات لبنان به خاطر جنگ سوریه برای چهارمین سال در معرض خطر قرار گرفته است. ۵۵ درصد از پناهنگان کشورهای افعانستان، سومالی، عراق، سوریه و سودان نیز به خاطر جنگ فرار کرده‌اند.
افغانستان همچون سوریه رقم بالایی در پناهنده شدن مردمش در کشورهای دیگر تا پایان سال ۲۰۱۲ داشته و این رقم حدود دو میلیون و ۶۰۰ هزار نفر بوده است. کشور پاکستان نیز میزبان یک میلیون و ۶۰۰ هزار پناهنده بوده است. ایران نیز رتبه دوم را در پذیرش پناهندگان افغان با رقم ۸۶۸ هزار و ۲۰۰ نفر دارد. اما چالش بزرگ جایی است که کشورهایی که افرادش خود به جایی دیگر پناهنده شدهاند، میزبان گروهی دیگر یا همان پناهندگان هم هستند. کشورهای در حال توسعه بیش از ۸۰ درصد پناهندگان را در خود جای داده‌اند. آمارها حاکی از آن است که ۴۸ درصد پناهندگان زن بوده‌اند و ۴۶ درصد آن‌ها کمتر از ۱۸ سال سن دارند. امریکا بزرگترین میزبان موارد پناهندگی است و پس از آن آلمان با ۶۴ هزار و ۵۰۰، افریقای جنوبی با ۶۱ هزار و ۵۰۰ و فرانسه با ۵۵ هزار و ۱۰۰ مورد در رده‌های بعدی قرار دارند.
ایران هم یکی از همان دست کشورهای خاورمیانه است که خود میزبان پناهندگان و همینطور فرستنده آن‌ها به کشورهای دیگر است...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر