حسن داعی، 23 ژانویه 2014
امروز که عکس العمل برخی از تحلیل گران و فعالان سیاسی وطنی به سخنرانی سراپا دروغ روحانی در کنفرانس داوس را دیدم، از خود پرسیدم که کدامیک مضحک تر و شرم آور تر است، اینکه سی و پنج سال پیش مردمی ناآگاه و بی تجربه، عکس خمینی را در ماه دیدند و تصور کردند که آن آخوند واپسگرا فرشته نجات آنهاست، یا امروز که پس از سه دهه جنایت و ویرانی کشور، عده ای استاد دانشگاه یا مثلا روشنکفر، برای آخوند روحانی غش و ضعف میروند؟
امروز حسن روحانی در داوس سخنرانی کرد و در نقش ولتر، به حضار درس اخلاق، دموکراسی، صلح طلبی و انسانیت داد. اگر کسی حکومت جنایت کار آخوندی و شخص روحانی را نشناسد و با سابقه 30 ساله وی در بالاترین نهادهای امنیتی حکومت آشنا نباشد، با گوش دادن به سخنرانی وی، شاید تصور کند که وی رئیس جمهور یکی از کشورهای اسکاندیناوی است که مردمش در رفاه و آزادی کامل به سر میبرند و تنها نگرانی شان، کمبود دموکراسی و رفاه اقتصادی در دیگر کشورهای جهان است. البته، بخش عمده حضار که نمایندگان کمپانی های بزرگ بین المللی هستند، از وعده های روحانی که گویا قرار است بزودی بازار ایران بروی آنان باز شود و قرار دادهای نفتی جدید و جذاب، منفعت آنان را تأمین کند، آب از لب و لوچه چان براه افتاده بود و به دروغپردازی های روحانی توجهی نداشتند.
پس از پایان سخنرانی روحانی و در حالیکه از این میزان دروغگوئی و وقاحت، مات و مبهوت شده بودم، به سراغ فضای مجازی و رسانه های مهم فارسی مثل صدای آمریکا و ... رفتم.
دلالان و کارگزاران رژیم که وظیفه و شغل شان هورا کشیدن برای اینگونه نمایشات است، در فیس بوک ها و توئیتر ها، این روز تاریخی را به ملت ایران تبریک می گفتند. اما با کمال تعجب مشاهده کردم که برخی از تحلیل گران و باصطلاح روشنفکران وطنی که بعضا استاد دانشگاه و کتاب نویس هم هستند، شیفته و مدهوش سخنان آخوند روحانی شده اند و برایش دست میزنند.
از خود پرسیدم که کدامیک مضحک تر و شرم آور تر است، اینکه سی و پنج سال پیش مردمی ناآگاه و بی تجربه، عکس خمینی را در ماه دیدند و آن آخوند واپسگرا را فرشته نجات قلمداد کردند یا امروز، پس از سه دهه جنایت و کشتار، و پس از آنکه عده ای آخوند و پاسدار، کشور را نابود و فرهنگ، اقتصاد و محیط زیست را ویران کرده اند، اما عده ای استاد دانشگاه و دنیا دیده که خود را روشنکفر نیز میخوانند، برای آخوند روحانی غش و ضعف میروند؟ آخوندی که سی سال در بالاترین نهاد های سرکوب حضور درجه اول داشته و در همه جنایات این حکومت مستقمیا نقش داشته است و یکشبه دموکرات و معتدل گشته است.
کدامیک شرم آورتر است؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر