17
ژوئیه
واقعیتی تلخ در مورد جفا بر مسیحیان ایران؛ مسیحیانی که بخاطر دگر اندیشی و تغییر دین از سوی حکومت مذهبی جمهوری اسلامی مورد اتهام و محکومیت قرار می گیرند. ضرب و شتم، شکنجه و تهدید به مرگ برای مسیحیان ایرانی تبدیل به امور عادی شده است.
در نگاهی کلی، جفا بر مسیحیان در کشور های اسلامی رو به رشد است و روزانه مسیحیان بسیاری از سوی مسلمانان مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. در جمهوری اسلامی ایران نیز، تعداد بی شماری از مسیحیان بخاطر تغییر دین و فعالیت های مذهبی شان زندانی شده، مورد اتهام و محکومیت قرار می گیرند.
به تازگی بخش اروپایی مرکز قانون و عدالت در آمریکا در یک اقدام قضایی در سطح بین الملل گزارشی را منتشر نمود که در آن به تفصیل به چهارچوب اسلامی قوانین در ایران و مشقت هایی که مسیحیان در این کشور بخاطر ایمانشان متحمل می شوند پرداخته است.
چکیده این گزارش به قرار زیر است:
«در قانون اساسی جمهوری اسلامی آمده است که مکتب اسلام شیعه اثنا عشری مذهب رسمی کشور است. بر همین قرار، تمامی قوانین کشور باید طبق شریعت اسلامی و موافق آن باشند. از این رو، رفتار دولت ایران با اقلیت مسیحی ایران نه تنها ناقض قانون اساسی کشور است، بلکه تعدادی از معاهدات و پیمان های بین المللی که ایران از امضا کنندگان آنهاست را نیز نقض می کند. این الزامات بر آمده از قانون اساسی و معاهدات بین المللی دولت ایران را ملزم می دارد تا عادلانه به دادرسی بپردازد و همچنین موارد مختلف حقوق بشر از جمله آزادی مذهب و محافظت در برابر شکنجه را نگاه دارد. اما رفتار دولت ایران با اقلیت مسیحی مستمرن این الزامات را زیر پا می گذارد.»
سوال اینجاست که چگونه دولت ایران قوانین خود و معاهدات بین الملل ی را دور می زند؟ نخست، دولت ادعا می کند که نوکیشان مسیحی اصلن مسیحی نیستند که بخواهند مورد حفاظت این قوانین قرار بگیرند. دوم اینکه، اگرچه «ارتداد» در قانون به عنوان یک جرم تعریف نشده است، اما شریعت اسلامی آن را جرم قلمداد می کند. در واقع، بند 167 قانون اساسی به مقامات قضایی می گوید که احکام خود را بر اساس «منابع اسلامی و فتوا های معتبر» صادر کنند و نه اینکه پرونده ای را بخاطر عدم تعریف یک جرم در قانون مختوم اعلام نمایند.
در نتیجه، دادرسان معمولن اتهاماتی را متوجه مسیحیان می کنند و مدعی می شوند که فعالیت های مسیحی این افراد منجر به جرائمی مانند «تبلیغ علیه رژیم» و «اقدام علیه امنیت ملی» می شوند. واقعیت این است که دولت جمهوری اسلامی با اینکه به حفاظت های قانون اساسی برای مسیحیان معترف است، اما آنها را در رابطه با جامعه مسیحیان ایران به اجرا نمی گذارد.
از هشت سال پیش که محمود احمدی نژاد به رئیس جمهوری ایران رسید تا کنون آمار دستگیری، بازجویی، بازداشت و در کل آزار مسیحیان و نقض حقوق بشر ایشان به شدت افزایش داشته است.
کلیساهای مسیحیان به شدت تحت کنترل است و اعضای کلیسا ها تحت مراقبت هستند تا اینکه مقامات جمهوری اسلامی بتوانند نوکیشان را از میان آنها شناسایی کنند. یک نمونه از این کنترل ها این است که افراد در ایران باید مذهب خود را در فرم های استخدام قید نمایند. به همین خاطر نوکیشان مسیحی که اسامی اسلامی نیز بر خود دارند بر سر دو راهی قرار می گیرند که آیا خطر کنند و مذهب خود را مسیحیت اعلام کنند یا بالاجبار حقیقت را در فرم استخدام درباره مذهب خود ننویسند. وقتی هم که مشخص شود که این افراد مسیحی شده اند، معمولن با تهدید، دستگیری و بازداشت مواجه می شوند.
طبق آمار و ارقام سازمان ملل متحد، «بیش از 300 مسیحی بین ماه ژوئن سال 2010 تا سپتامبر سال 2012 بطور خودسرانه دستگیر و بازداشت شدند.» البته لازم به ذکر است که عدد گزارش شده بسیار کمتر از مقدار واقعی آن است. زیرا مسیحیان بسیاری پس از آزاد شدن از زندان تهدید می شوند که درباره دستگیری شان با کسی چیزی نگویند و آن را به هیچ رسانه ای گزارش ننمایند والا خود و اعضای خانواده شان مورد آزار و اذیت بیشتری قرار خواهند گرفت.
گزارش سال 2012 گزارشگر ویژه سازمان ملل، آقای احمد شهید شدت جفا بر مسیحیان ایرانی را با ذکر جزئیات آورده است. یافته های این گزارش بر اساس مصاحبه با 221 تن از زندانیان عقیدتی بدست آمده است. نتایج این گزارش جالب توجه است.
«نزدیک به 73 درصد گفتند که هنگام بازجویی ها چشمشان بسته شده بود؛ 58 درصد گزارش دادند که برای مدت طولانی در سلول انفرادی نگاه داشته می شدند؛ 62 درصد گفتند که برای اعمال فشار بر ایشان اعضای خانواده شان را تهدید و ارعاب کردند؛ 78 درصد گفتند که در زمان بازجویی مورد ضرب و شتم قرار گرفتند، و 8 درصد گزارش دادند که برای گرفتن اعتراف از سقف آویزانشان کردند. همچنین 64 درصد از مصاحبه شوندگان گفتند که پس از اتمام دوره تحقیق پرونده دسترسی مناسب به وکیل نداشتند و 82 درصد هم گفتند که قاضی پیش از آنکه آنها به دادگاه بروند حکمشان را تعیین کرده بود و همچنین از دفتر دادستانی هدایت می شده است.»
مفقود شدن های مشکوک، ضرب و شتم، شکنجه و تهدید به مرگ برای مسیحیان ایرانی تبدیل به امور عادی شده است.
بسیاری از کشور های جهان نیز از این واقعیت های دردناک برای مسیحیان ایران آگاهند و به آن توجه دارند. کشور نیوزلند در روند رسیدگی به پرونده های پناهندگی مسیحیان ایرانی متوجه شده است که اگر نوکیشان مسیحی به کشور ایران بازگردانده شوند به مشکلات جدی برخواهند خورد. استرالیا هم گفته است که مسیحیان در ایران با «خطر جدی» مواجه هستند. کشور های دیگر هم مانند کانادا، ایالات متحده آمریکا، ایرلند و بریتانیا نیز علنن اعلام کرده اند که بدتر شدن وضعیت مسیحیان و آزار و اذیت ایشان از سوی رژیم تندروی اسلامی ایران را به رسمیت می شناسند.
گزارش بخش اروپایی مرکز قانون و عدالت در آمریکا در ادامه به شرح وضعیت تعدادی از این مسیحیان که مستند شده است، مانند سعید عابدینی و فرشید فتحی نیز پرداخته است.
پر واضح است که جفای مسیحیان نه تنها در ایران، بلکه در کشور های دیگر اسلامی نیز رو به افزایش است. اکنون با وجود نا آرامی ها در مصر و دیگر کشور های خاورمیانه، ضروری است که این مسیحیان شجاع را به یاد داشته باشیم و تا حد امکان برای رساندن صدای ایشان به گوش رهبران و مردم جهان تلاش نماییم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر